Τα Τακτοποιημένα Παιχνίδια

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα αγόρι, ο Γιάννης, ο οποίος μετακόμισε με την οικογένειά του σε καινούριο σπίτι.
Όταν μπήκε στη νέα του κρεβατοκάμαρα είδε ότι ήταν γεμάτη παιχνίδια, βιβλία με παραμύθια, στυλό,μολύβια…και όλα αυτά ήταν τέλεια τακτοποιημένα.
Εκείνη τη μέρα έπαιξε με ό,τι του άρεσε, αλλά όταν ήρθε η ώρα να πέσει για ύπνο τα άφησε όλα ακατάστατα.
Μυστηριωδώς, το επόμενο πρωί όλα τα παιχνίδια είχαν μπει ξανά στη θέση τους.
Ο Γιάννης ήταν σίγουρος ότι κανείς δεν είχε μπει στο δωμάτιό του, αλλά
δεν έδωσε και πολύ σημασία.
Κι εκείνη τη μέρα συνέβη το ίδιο πράγμα, και την επόμενη, αλλά όταν έφτασε η τέταρτη μέρα και πήγε να πάρει το πρώτο παιχνίδι του, αυτό πήδηξε από τα χέρια του και είπε: «Δε θέλω να παίξω μαζί
σου!»
Ο Γιάννης νόμιζε ότι
το φαντάστηκε αυτό, μα το ίδιο συνέβη με οποιοδήποτε παιχνίδι πήρε στα χέρια του.
Τελικά, ένα παλιό αρκουδάκι του είπε:
«Γιατί εκπλήσσεσαι που δε θέλουμε να παίξουμε μαζί σου
Πάντα μας αφήνεις τόσο πολύ μακριά από την κανονική μας θέση, εκεί που νιώθουμε ασφαλή, άνετα και χαρούμενα.
Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για τα βιβλία να σκαρφαλώσουν πίσω στα ράφια τους, ή στα στυλό να πηδήξουν μέσα στη θήκη τους
Δεν έχεις ιδέα πόσο κρύο και άβολο είναι το πάτωμα!
Δε θα ξαναπαίξουμε μαζί σου αν δεν μας υποσχεθείς ότι προτού πας για ύπνο θα μας βάζεις στα μικρά μας κρεβατάκια». Ο Γιάννης θυμήθηκε πόσο άνετα και ευχάριστα ένιωθε στο κρεβάτι του, και πόσο άβολα ένιωσε όταν κάποτε κοιμήθηκε πάνω σε μία καρέκλα.
Συνειδητοποίησε πόσο άσχημα είχε φερθεί ως τώρα στους φίλους του, τα παιχνίδια.
Τους ζήτησε να τον συγχωρήσουν και από εκείνη τη μέρα έβαζε πάντα όμορφα τα παιχνίδια στις θέσεις τους προτού πάει να κοιμηθεί.